Tijdens de lustrumweek in februari zijn we met de hele school naar de kleine komedie geweest om daar de lustrum voorstelling te bekijken.

Om heel eerlijk te zijn zag ik er in het begin een beetje tegenop, ik had samen met een vriendin de laatste voorstelling, en ik was bang dat het een lange serieuze voorstelling zou zijn. 

Tot mijn uiterste verbazing vond ik het uiteindelijk super leuk en heb ik heel erg van de voorstelling genoten. 

Het leukste aan de voorstelling vond ik de stukjes waarin de leerlingen door de leeraren werden nagespeeld, zo vond ik het stukje dat meneer van Veen samen met meneer Volbeda. 'leerlingen op kamp' na gingen spelen.

Ik heb toen echt super hard moeten lachen. 

Vooral om dat er veel stukken tussen kwamen die ik erg herkenbaar vond en mezelf in terug kon zien, als sukkelige eersteklasser die ik een paar jaar geleden was. 

Verder vond ik ook de stukjes dans en zang erg leuk om naar te kijken, bijvoorbeeld toen meneer Hanenberg begeleid door meneer Swakman een stukje ging zingen over wolkenland,  je merkte echt dat er heel veel was geoefend en alles verliep dan ook foutloos. 

Doordat er zoveel verschillende dingen te zien waren was er eigenlijk nooit een moment waarin het 'saai' werd. 

Een groot deel van de voorstelling bestond uit komedie maar er was ook een serieuzer deel, in dat deel werd er verteld over de tweede wereldoorlog en wat het Amsterdams toen heeft betekend. 

Ik vond dat toch wel mooi om te horen, natuurlijk wist ik dit allemaal al maar door het in de voorstelling terug te horen maakte het wel veel indruk op me. 
Ik besefte me even hoe erg het in die tijd was en hoe goed het is wat meneer Gunning heeft gedaan voor de Joodse leerlingen. 

Al met al vond ik het een hele leuke voorstelling ik heb veel gelachen maar toch ook wel even stilgestaan bij het feit dat er in de honderd jaar dat het Amsterdams Lyceum bestaat ook zware tijden geweest zijn.