Mijn oom heet Hans Teeuwen en is een bekende cabaretier in Nederland.

Ik was nog nooit naar een live optreden van hem geweest omdat ik nog te jong was voor zijn vorige shows.

 

Een aantal jaren maakte hij geen nieuwe shows meer maar dit jaar was er opeens de "Echte rancune".

Eerst begreep ik de titel helemaal niet, en toen las ik in de krant wat hijzelf over de show zij: Een bonte avond boordevol karaktermoord op belangrijke mensen en/of instituties. Ook voor wijven”.

Toen begreep ik het, de titel slaat nergens op. :)

 

We waren uitgenodigd voor de premiere in Carré in Amsterdam.

Samen met mijn oma, moeder, en nog enkele van haar vriendinnen gingen we naar het theater

Bij de kassa lagen onze kaarten klaar en we konden meteen doorlopen. We hadden hele mooie plaatsen in en soort loge.

Ik wist eigenlijk niet echt wat ik moest verwachten, niet alleen was ik nog nooit naar een van hans zijn shows geweest, ik had eigenlijk nog nooit een echte cabaret voorstelling gezien.  

 

Toen gingen de lichten uit en de spots aan.

De muziek begon te spelen en daar kwam Hans het podium op met een zak op zijn hoofd.

Het publiek begon te klappen en hij maakte een raar dansje.

Maar toen kwam hij ineens het podium oplopen, het bleek dat het iemand anders was die daar met zijn zak op zijn hoofd aan het dansen was. 

 

Het programma gaat anderhalf uur aan een stuk door en er zitten heel veel verschillende dingen in.

Soms doet hij typetjes na of vertelt hij  een verhaal en hij speelt ook piano en zingt daarbij.

Maar sommige stukjes kan ik helemaal geen naam geven omdat ik niet weet hoe ik het moet omschrijven. Ik denk dat je dat dan moet zien.

Ook begreep ik nu waarom mijn ouders vroeger zeiden dat ik te jong was, er zaten namelijk best wat grove stukken in. 

Verder vond ik het grappig om te horen dat hij  praat over hoe het vroeger bij hem thuis was, dus waar ook mijn vader en mijn tante vandaan komen.

Hij praat dan ook over zijn vader en moeder, dit is best wel raar omdat ik die natuurlijk ook ken.

 

Het publiek vond het ook erg leuk want er werd aan een stuk gelachen. 

Op het einde van de show kreeg hij een staande ovatie en moest hij drie keer terugkomen omdat het publiek maar bleef klappen.

Na afloop was er ook nog een receptie omdat het de premiere was.

Hier mocht ik ook naar binnen, mijn oma en moeder gingen Hans feliciteren.

Mijn oma was natuurlijk heel trots en blij dat het zo goed gegaan was.

Ik was blij dat ik hem nu eindelijk eens een keer in het echt had zien optreden.